Aanstaande donderdag gaat het Verenigd Koninkrijk naar de stembus. De Tories van Theresa May hebben nog altijd een fors grotere kans om te winnen dan het Labour van Jeremy Corbyn. Corbyn is echter wel aan een opvallende opmars bezig. Continue reading
Over 7 dagen gaan de Britten naar de stembus. De reden voor de verkiezing is niet het einde van een regeertermijn of een kabinetscrisis, maar een strategische overweging van premier Theresa May. Met de verkiezing wil May, die het premierschap na het Brexitreferendum in de schoot geworpen kreeg, haar eigen mandaat en dat van haar partij verstevigen in aanloop naar de onderhandelingen met Brussel. Niet alles gaat echter volgens plan, en de klinkende zege waar May op hoopte en stiekem vanuit ging, is alles behalve een zekerheid. Sterker nog, er zijn zelfs peilingen die wijzen op een ‘hung Parliament’. Drie gevaren liggen voor de gedoodverfde winnaar May op de loer.
Stel je voor. De vurige wens van de PVV is uitgekomen: Nederland heeft zojuist gestemd voor Nexit. Premier Rutte die hard campagne voerde tegen Nexit heeft als verliezer zijn ontslag ingediend en zegt dat zijn opvolger Nexit moet effectueren. Leden van de VVD gaan op korte termijn zijn opvolger kiezen. Het duo Jozias van Aartsen en Ard van der Steur voerden de officiële Nexit-campagne aan. Ze vormden een sterk koppel. De flamboyante van Aartsen, die mateloos populair is bij gewone leden van de VVD, onderscheidde zich met sterke optredens in debatten en de slogan “neem de controle terug”. De dag voor het referendum had van Aartsen onder ovationeel applaus kiezers opgeroepen te zorgen voor ‘de dag van de onafhankelijkheid’. Hij wordt verantwoordelijk gehouden voor Nexit-winst en lijkt de gedoodverfde opvolger van Rutte.
Gisteravond stemde het Britse Parlement na een urenlang, levendig debat met 397 stemmen voor en 223 stemmen tegen in met het bombarderen van IS in Raqqa. Premier Cameron kreeg hiermee de politieke rugdekking die hij nodig heeft om zijn beloften aan Obama en Hollande om de geavanceerde Britse luchtmacht in te zetten in een internationaal offensief waar te maken. In een land dat nog niet de directe gevolgen van IS heeft ondervonden is het besluit van het Parlement omstreden. Nergens zo erg als binnen de Labourpartij, waar een interne oorlog de kop opsteekt.
Juli van dit jaar. Kat Fletcher, een voormalig studentenvakbondleider, was net toegetreden tot het campagneteam van Jeremy Corbyn toen ze in een wedkantoor in Noord-Londen 20 pond inzette op een overwinning voor degene voor wie zij haar zomer zou opofferen. Niet omdat ze dacht dat hij ging winnen, maar uit loyaliteit, gaf ze eerlijk toe. Corbyn was immers volstrekt kansloos, dus de bookmakers boden een genereuze 100/1, oftewel elke ingezette pond zou verhonderdvoudigd worden bij een overwinning van Corbyn.
Na de zeer pijnlijke verkiezingsnederlaag voor zijn Labourpartij in mei van dit jaar, hield partijleider Ed Miliband de eer aan zichzelf. Milibands 5 jaar als oppositieleider tijdens Cameron-I werd door de kiezer dusdanig slecht beoordeeld dat voor het eerst sinds 1966 de zittende macht haar aantal stemmen had vergroot. En dus moet er een nieuwe leider komen voor Labour. Een aantal gegadigden gooiden hun hoed in de ring. Twee vrouwen: de ervaren Yvette Cooper – tevens vrouw van Labours voormalige tweede man Ed Balls, die in mei op sensationele wijze zijn zetel verloor – en de pragmatische Blairite Liz Kendall. En twee mannen: gedoodverfde winnaar Andy Burnham, al langer kroonprins binnen Labour, en de ervaren oer-socialist Jeremy Corbyn. Met een lange carrière als actievoerder tegen onder andere Apartheid, de Irakoorlog en armoede en een vaak kritische houding ten opzichte van zijn eigen partij, behoort Corbyn bij tot de uiterst linkervleugel van Labour. Niet voor niets gaf hij aan vooral mee te doen aan de verkiezing om het debat binnen de leiderschapsverkiezing (naar links) te verbreden.